Намайг дурламтгай хүн гэлцдэг

Дуу шүлэг, юунд ч бол уярч

Дурлалын дарсыг хундага тавилгүй шимнэ

Дэргэдээс одох залуусын араас

Дүүрэн нулимстай үдэж хоцордог ч

Дундарч, хоргоддоггүй энэхэн зүрхээ

Дэндүү сайхан өөр нэгэнд зориулж чадна

Дорнын саран шиг сайхан төрөөгүй ч

Дурлаж, хайрлуулж, харамлаж явсан

Дуу шиг хайртай олон учирсан, би азтай

Энгэр задгайлж өвөрлүү чинь яарахгүй

Эрхэлж, туньж жаахан залхаах л байх

Их хайрыг минь даагаагүй хэнийг ч мартаад

Эрэлд гарч чадна, би дурламтгай хүн

Гэхдээ чи сайн сонсож бай

Сонингийн хайчилбар үнсэж суухад чинь

Согоо шиг залуустай б...

Уйлахад чи нулимсыг минь арчаагүй

Харин шалтгаан нь байсан

Уурлахад чи намайг аргадаагүй

Харин ч үл тоосон

Учиргүй гунигтай өдрүүдийг минь гэрэлтүүлсээр ирсэн шигээ

Уйтгар шаналалын далайд живүүлж хаяад орхиод одсон

Хайргүй гээд ганц л хэлээд өгөөч

Хаанаас ч би тэр хайрыг хайхгүй ээ

Нүдэнд чинь, инээмсэглэлд чинь

Нуугдсан байх гэж би дахиж хайхгүй ээ

Нулимсыг чинь үзэж тэд ханахгүй

Нуур тогтоосон ч санаа нь амрахгүй

Тийм залуус байдаг юм охидоо

Тэднээр зүгээр зугаацаж горьдоо

Өвөртөө оруулах тэр өдрийг хүлээгээд

Өдөр шөнөгүй чамруу холбогдоод

Өөр нэгэнтэй хардаж жүжиглээд

Өнөө маргаашдаа л тэд чамд сүжиглээд

Чамайг өөрийн болгох гэж тэд магтана

Өвөртөө оруулчихаад харин мартана

Чамайг залгахад тэд сандраад таслана

Өө, жаахан завгүй байлаа гээд бантана

Зүгээр, тэд ийм байдаг юм

Зовохгүйн тулд эртхэн дээрээ зайгаа барь

Зоргоор нь тэдний тоглоом бололгүй хорь

Тархи биш доодохдоо үргэлж захирагддаг

Таарсан хэдэн моожуутай...

Чамайгаа алдахнээ гээд

Цурхиран уйллаа

Чамдаа үзүүлэхгүй гээд

Нулимсаа нуулаа

Дэргэд чинь байсан бол

Дотогшоо залгих байсан

Дэндүү асгарсан тэр нулимсыг

Дэрээ норгож би тааваар нь орхисон

Өчигдөрийн орсон тэр бороо шиг

Өөдгүй ихээр мэгшлээ

Өнөөдрийн байгаа энэ тэнгэр шиг

Өчүүхэн ч наргүй байна энэ сэтгэл

Чамайгаа дахиж харахгүйнэ гээд

Гүнээр би санаа алдлаа

Чамайгаа дахиж зовоохгүй гэсэндээ

Бүгдийг би зүрхэндээ л хураалаа

Чи минь цангаж байна уу

Тэгвэл би хоолойг чинь чийглэх дарс болъё

Чи минь ядарч байна уу

Тэгвэл би хөлийг чинь амраах сандал болъё

Чи минь уйлж байна уу

Тэгвэл би нулимсыг чинь арчих алчуур болъё

Чи минь халууцаж байна уу

Тэгвэл би чамайгаа сэрүүцүүлэх салхи болъё

Зөвхөн чамтайгаа хамт үлдэхийн төлөө би

Өөр нэгэн бүсгүйг хайрлах зүрх чинь ч болж чадна

Миний мэдэхгүй юм дэндүү олон байна

Өнөөдөр чиний харц яагаад тийм хүйтэн байв, би мэдэхгүй

Өөрийгөө л буруутгаж, ганцаар шаналах ёстой юу, би мэдэхгүй

Маргааш чи над дээр ирэх үү, би мэдэхгүй

Мэндлэх ч үгүй хажуугаар минь зөрөх үү, би мэдэхгүй

Минийх хэвээр цаашид үлдэх үү, би мэдэхгүй

Мэдлээ гээд хэрэг ч байна уу, би мэдэхгүй

Надад чи хайртай юу, би бүр ч мэдэхгүй

Чамд би хайртай, ганц үүнийг л мэднэ

БИ

Жамаараа эргэдэг хорвоогийн эрчинд орооцолдсон өчүүхэн амьтан

Жаргалаар зүрхээ чийглээд цөлөөр алхдаг цангасан сэтгэл

БИ

Буцаж эргэх замгүй буруу гишгэсэн гэнэн алхам

Бодлын манант ертөнцдөө төөрч явдаг ухаангүй бадарчин

БИ

Хагацалд зүрхээ сийчүүлж хөсөр хаягдсан хайрын үлдэгдэл

Хаалга үүдийг чинь манан зогсох хариугүй сөхөрсөн гуниг

БИ

Амьдрахаас шантраад үхлийн хаалгыг тогшиж зогсоо арчаагүй үхдэл

Араас гүйцээд ирэхгүй өнгөрсөндөө хоргодсон өөдгүй ирээдүй

БИ

Сархад, хайр хоёрт хөлчүүрхэн гуйваж алхдаг ядарсан архичин

Сар жилийн тоосонд дарагдсан хэн ч уншихгүй зузаан ном

Б...

Цас ороосой

Цайвалзан нүүх үүлсийг

Цантсан цонхоор харахсан

Цэвэр хүйтэн ширхэгүүдээр

Цэцэгтэй сэтгэлээ дааруулахсан

Цэнгэлтэй цагаанууд эргэлдэж

Цуурай хөлдтөл

Цас ороосой

Цээнийн ягаан цэцэгсийг

Хормой доороо нуугаад

Хүйтэн жавраас хамгаалж

Царайгаа улайлгаж суухсан

Санааширлаа түр мартаад

Цасны сайхан өнгөөр

Сэтгэлээ будаж баясахсан

Цас ороосой

Хуримын даашинзтай хүүхэн шиг

Дэрвэлзэн дэрвэлзэн ороосой

Хөлийнх нь зөөлөн гишгээ шиг

Дэгдэн дэгдэн ороосой

Хоргодож тогтсон хунгарт нь

Бүдчин бүдчин зугаалахсан

Хилэн шиг илбээд хайлахад нь

Баясан баясан гүйхсэн

Цас ор...

Сар бүрийн арван нэгэнд би нэг л гунигтай

Саналгүй өнгөрчихвөл, харин бүр харамсах шинжтэй

Өчиггүй өгсөн ч холоо хаягдсан хайрынхаа мананд

Өнөөдөр ч би гуниглаж, чамайг дурсах аястай

Одоо хэрнэ зүрх минь чамайг л хайгаад

Ондоо залуустай чамайг л ганцхан жишээд

Огт өөрчлөгдөөгүй шүү, хачин юмаа

Одоо л ойлгож байна, хайр гээчийг

Дөлгүй хэрнээ шатаж асан зүрхийг минь

Дурлал хийгээд, итгэлээр ноцоосон атлаа

Дээлгүй хүнд хүйтэн чулуу тэврүүлэх шиг хорвоод

Дэндүү жаргалдаа сохор явахад минь орхиод одсон

Гомдолдоо дүрэлзэж, хайрандаа аргадуулж гурван сар

Хүний нутгийн цэцэгсийг хумиралдтал гуниглаж

Шүлэг тэрлэн,...