Нийтлэл бичилгүй үнэхээр уджээ. Өдөр хоногийн аар саар асуудалд дарагдаад бичих гэдгийг бүр мартаж. Өнөөдөр блогоо нээж хараад, заавал сэтгэлээ нээж бичих хэрэгтэй юм байна гэдгээ мэдлээ. 

     Өнгөрсөн жилүүдэд би яг л үлгэр эсвэл хэн нэгний бичсэн гунигтай тууж дотор амьдарч байгаа юм шиг аашилж байжээ. Хэн нэгэнтэй учирмагцаа л хайр хэмээн андуурч, салаад удалгүй нэрийг нь ч мартана. Утга учиргүй тэр амьдралаас нь намайг нэг хүн гаргасан юм. Даан ч тэр хүн миний хийж байсан тэнэг үйлдлүүдийг минь тэвчиж чадалгүй явчихлаадаа. Тэр харанхуй худгаас татаж гаргачихаад, намайг тэнд байсныг бо...

Тийм нэгэн хүн. Би анх хараад л дурлаж байсан юм. Жоохон байсан юм байж бас их дурламтгай . Өдөр бүр түүнийгээ харах гэж ангийнх нь гадаа хүлээж зогсоод л... түүнийгээ ууртайхан явж байгааг харвал тэр өдөртөө л гонсгор байдагсан. Одоо бол ийм зүйл болохгүй байх. Завгүй амьдрал дунд өдөр бүр өчнөөн үйл явдал тохиолдоно. Гунихарч хэн нэгнийг өдөржин санаж сууна гэдэг миний хувьд худлаа. Ийм учираас л бага насны тэр хайр үнэхээр гайхалтай. Тэр сургуулиас шилжин шилжитлээ би түүнийгээ харуулдсансан. Хичээж бичсэн хайрын захидлаа хармаандаа олон хоногоор өгөх зориг хүрэлгүй хадгалж явсаар бүр хиртү...

Яагаад би ийм гунигтай байгаан бол? Зовсон, гутарсан, гомдсон, ямар нэгэн болохгүй юм болох үед л гунигладагсан. Гэтэл өнөөдөр.. Зүгээр л маш гунигтай байна. Инээх хүсэл огт байхгүй. Хоолой ч гэсэн гарч ядаад л...Ойрд яачихавдаа. Хэн нэгэн миний эрч хүчийг далдаас сороод байгаа ч юм шиг. Яах уу? Зөвлөөч надад. Гуйя

 

 

2010 оны 5 дугаар сар 06

Гадаа бороо шивэрсэн хаврын сайхан өдөр Дөлгөөн гудамжаар алхаж явлаа. Ийм өдөр найз бүсгүйтэйгээ алхаж явсан бол хичнээн сайхан бэ гэж дотроо харуусан бодох авч, тэр сайхан чийгний үнэр, хацар дээр зөөлөн унах бороон дуслуудад тайтгарч, зүрх нь жаргалтайгаар түргэн түргэн цохилж байв. Англид олон жил амьдарсан учир өөрчилж чадахгүй байгаа Дөлгөөний хувцасны стил бусдын анхаарлыг ихэд татна. Гял цал болсон биш ч түүний хээнцэр байдал нь настай авгайг хүртэл эргэж харахад хүргэнэ. Хэдий 5 сар гарсан ч хааяа хааяахан сандаргах хүйтэн салхинаас сэргийлж урт хар...

САНЖААСҮРЭНГИЙН АНУДАР (1973-1995)

Татаж авах :  4 биш 4

Нуулгүй хэлвэл би энэ хүний зургийг анх хараад төгс эр хүн гэж энэ л байна гэж бодсон. Зүрх минь хурдан цохилж байсан...яг л анхны үнсэлтээ авсан охин шиг. Инээдтэй байна уу? Харин миний зүрх шимширч байна. Энэ хүн бага байхад минь манайд ирж, надад зураг зурж өгдөг байсан гэдэг. Гэтэл би царайг нь ч санахгүй байгаадаа өөрийгөө зүхэж байна. Энэ хүний тухай уншисан, мэдсэн болгон минь намайг энэ хүний тухай илүү ихийг мэдмээр санагдуулж, би нэгэн утсыг заавал олж дагах ёстой мэт санагдана. Яагаад...Энэ асуулт одоо намайг эзэмдэж байна. 

Анх...